شادابی و نشاط یک تعریف اجتماعی دارد و در این شادابی یک بالندگی هم نهفته است. فکر نمی‌کنم مدارس ما شاد باشند. ممکن است در ظاهر دانش‌آموز بخندد و با دوستش خوش بگذراند اما بسیاری از دانش‌آموزان هم هستند که علاقه‌ای به مدرسه رفتن ندارند. این موضوع هم عوامل و دلایل خاصی دارد. فضای مدارس کشور سختگیرانه و نمره محور است و همین سختگیری برای گرفتن نمره موجب میشود که دانش‌آموز علاقه‌ای به حضور در کلاس درس نداشته باشد. اگر از دانش‌آموزان بپرسید کدام زنگ را بیشتر دوست دارید بیشتر آنها جواب می‌دهند زنگ آخر را، چرا که می‌دانند بعد از آخرین کلاس می‌توانند از مدرسه خلاص شوند این زنگ خطر برای مسئولان آموزشی است. برخی از معلمان بی‌حوصله هستند و خلاقیتی برای شاد کردن کلاس ندارند. فکر می‌کنم مسئولان آموزش و پرورش باید از معلمان شروع کنند و برای آنها شادابی را تعریف کنند تا آنها این شادی را به دانش‌آموزان انتقال دهند.
درباره این سایت